Luty

1. Karnawał.

2. Nie jesteśmy sami w kosmosie.

3. My się zimy nie boimy.

4. Zimo baw się z nami.

Piosenka: „Z ufoludkiem w kosmos”

I. Dziś przyleciał ufoludek w swojej rakiecie.

Śmieszny ludzik, co na innej mieszka planecie.

I zaprosił na wycieczkę wszystkie dzieci,

i rakietą w wielki kosmos z nami poleci.

Ref.: Więc wsiadajcie do rakiety szybko, bo już czas!

To jest mały ufoludek – w kosmos wiezie nas!

II. Oglądamy z bliska gwiazdy oraz planety,

wszystko widać bardzo dobrze z naszej rakiety.

Ufoludek wciąż się śmieje, ucieszony.

Jak się śmieje, to się robi jasnozielony!

Ref.: Więc wsiadajcie do rakiety szybko, bo już czas!

To jest mały ufoludek – w kosmos wiezie nas!

III. I wracamy już na Ziemię, do naszej sali,

ufoludek śle całusy i pędzi dalej.

Może zaraz gdzieś daleko znów poleci

i zabierze na wycieczkę kosmiczne dzieci.

Ref.: Więc wsiadajcie do rakiety szybko, bo już czas!

To jest mały ufoludek – w kosmos wiezie nas!

Wiersz

Jedzie pani Zima

na koniku białym,

spotkały ją dzieci,

pięknie powitały:

- Droga pani Zimo,

sypnij dużo śniegu,

żeby nam saneczki

nie ustały w biegu.

Dzień dobry Motylki:)

1.Przygotowanie do balu karnawałowego - słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej. Dorosły czyta dziecku treść opowiadania.

Od kilku dni Staś z utęsknieniem zaglądał do kalendarza. Na szczęście bal karnawałowy w przed- szkolu zbliżał się wielkimi krokami. Chłopiec codziennie oglądał z zachwytem strój, w którym miał wystąpić. Na pewno żaden kolega z grupy nie będzie miał czegoś takiego na sobie!

– Mamo, ten strój jest ekstrasuperwystrzałowy! I wiesz, jak go nazwałem? Nie zgadniesz! To jest gadżetosuperkosmo!

– Jak go nazwałeś? Możesz powtórzyć? – dopytywała się mama.

– Gadżetosuperkosmo! Ma pełno świecących gadżetów, jest superodlotowy i przypomina strój kosmonauty! Po prostu jest doskonały!

– To ja może ten gadżetosuperkosmo upiorę? Tyle razy już go przymierzałeś, że ciut się przy- brudził, a przecież musisz wyglądać wystrzałowo, prawda? – dodała mama, zabrała strój i po- szła od razu do łazienki.

Chłopiec kończył stawiać wieżę z klocków, gdy usłyszał przerażony głos mamy. – To nie- możliwe! I co my teraz zrobimy?

– Mamusiu, co się stało? – zapytał Staś, jak tylko przybiegł do łazienki.

– Twój strój... znaczy... gadżetosuperkosmo skurczył się w praniu... raczej się w niego nie zmieścisz...

Szlochający Staś wybiegł z łazienki i rzucił się na swoje łóżko.

– To koniec! Nie pójdę jutro na bal! Nie mam przebrania! A tak chciałem wygrać konkurs na najfajniejszy kostium...

Do pokoju wszedł dziadek, zaalarmowany płaczem chłopca, a tuż za nim – mama i siostra. Każde z nich zastanawiało się, jak pomóc Stasiowi.

– Może zrobimy z kartonu czołg? – powiedział dziadek. – A ty zostaniesz czołgistą! Mam w swoim pokoju karton odpowiedniej wielkości.

– A może zostaniesz bajkowym barankiem? Mam do tego odpowiedni sweter. Wygląda jak prawdziwe barankowe futerko – dodała mama.

Wreszcie odezwała się Zosia. – Ja chyba mam lepszy pomysł. Stasiek, zostaniesz kowbojem! Konia zrobimy z miotły! Na głowę założymy ci kapelusz mamy – ten znad morza. Będziesz wyglądał super!

– Chyba Stasiowi nie podobają się nasze pomysły – westchnął dziadek, patrząc na osowiałego wnuka.

W tym czasie tata przeszukiwał kuchenne szafki i szuflady. Po chwili wpadł do pokoju, wymachując drewnianą łyżką. – Abrakadabra! Zamienimy cię w czarodzieja! Oto twoja magiczna różdżka!

– To ja już nie wiem, kim mam zostać... – zastanawiał się załamany Staś.

Nagle pojawiła się babcia, niosąc w ręce stare prześcieradło. – A może to się przyda? – zapytała wnuka i porozumiewawczo mrugnęła do niego.

– Babciu, mam zostać duchem? – zapytał cichutko, ale widać było, że pomysł coraz bardziej mu się podoba. – Będę duchem! – zawołał radośnie. – Dzięki tobie już wiem, za kogo się prze- biorę! – dodał i przytulił się do niej z całych sił. – Mamo, a może gażetosuperkosmo oddamy cioci Ewie? Jeszcze wczoraj mówiła, że w dalszym ciągu nie ma pomysłu na strój dla Maksia.

– Świetny pomysł, synku. Na niego strój na pewno będzie dobry! Od tej pory naszej rodziny będą strzegli superduch i gażetosuperkosmo! Już nam nic nie zagraża!

2.Rozmowa na temat opowiadania kierowana pytaniami. Dorosły zadaje dziecku pytania.

- Jaki był wymarzony strój Stasia?

- Dlaczego Staś tak bardzo zmartwił się tym, żestrójsię skurczył?

- Jakie pomysły na przebranie karnawałowe mieli bliscy Stasia?

- Jakich przedmiotów chcieli użyć do zaprojektowania stroju?

- Który z pomysłów spodobał się Stasiowi?

- Jaki strój wy zrobilibyście ze starego prześcieradła?

- Czy kiedykolwiek zaprojektowaliście i wykonaliście swój własny strój karnawałowy?Czyto łatwe zadanie?

3.Projektant - zabawa ruchowa z elementem skoku.

Rodzic rozkleja taśmę malarską w wybranym miejscu lub rozkłada skakanke. Zadaniem dziecka jest takie szycie (przeskakiwanie) przez całą jej długość, jak opisze rodzicnp. z lewej na prawą stronę, naprzemiennie; na jednej nodze itp.

4.Projektant mody – tworzenie siatki pojęć.

Dorosły prezentuje dziecku napis "PROJEKTANT MODY", zachęca do czytania globalnego, dzieli słowa na sylaby i na głoski. Gdy dziecko poznaje hasło (wzrokowo lub słuchowo), dorosły zadaje pytania pomocnicze:

- Co to znaczy projektować?

- Kim jest projektant mody?

- Jakie ubrania wymyśla projektant mody?

- Czy projektant mody musi umieć szyć?

Dzieci podają swoje odpowiedzi, a dorosły zapisuje je na arkuszu.

5.Pomysły Coco Chanel – zapoznanie z sylwetką wybranej projektantki mody.

6.Jestem projektantem – praca plastyczno – techniczna.

Potrzebne materiały: wydrukowana lub odrysowana sylweta człowieka,

Zadaniem dziecka jest dorysowanie oczu, nosa, ust. Pokolorowanie lub pomalowanie postaci. Następnie stworzenie stroju według własnego pomysłu z dostępnych materiałów.

Pozdrawiam, miłego dnia Pani Ramona :)