Dzień dobry Przedszkolaki:)
Dzisiaj obchodzimy Dzień Pluszowego Misia połączony z Dniem Żółtym w ramach programu
„Kolorowy dzień – kolor i warzywo”.
1. Na początek mam dla was zagadkę.
Olbrzymia lampa,
co na niebie świeci.
Na całym świecie
i dla wszystkich dzieci. (słońce)
Jaki kolor ma słońce? (żółty)
2. „Z czym kojarzy wam się kolor żółty?” – burza mózgów. Dziecko podaje przykłady.
3. „Warzywa w kolorze żółtym”- dziecko wymienia warzywa, które są w kolorze żółtym.
Następnie dzieli je na sylaby oraz na głoski (6-latki). Naturalny pokaz warzyw np. kukurydza,
żółty pomidor, żółta papryka. Degustacja warzyw - określanie zapachu, smaku.
4. Zestaw zabaw ruchowych:
- „Żółty” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa.
Dziecko chodzi po pokoju w rytmie dowolnej piosenki. W czasie przerwy w muzyce
szybko szuka koloru żółtego i dotyka go palcem. Gdy muzyka powraca, dziecko
znowu zaczyna maszerować.
-„Gdzie jest żółty?” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
W pokoju rozmieszczone są żółte i innego koloru zabawki. Obok Rodzica położone
jest zrobione koło. Podczas muzyki do marszu lub biegu dziecko porusza się między
zabawkami. Z chwilą zatrzymania nagrania, dziecko odnajduje żółte zabawki i kładzie
do koła. (Za każdym razem tylko jedną!) Rodzic kontroluje poprawność zadania.
Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.
- „Żółty parzy” – zabawa z elementem rzutu
Rodzic rzuca piłkę do dziecka wypowiadając nazwy kolorów. Dziecko, słysząc
nazwy wszystkich kolorów oprócz żółtego, musi złapać piłkę. Jeżeli dziecko złapie
piłkę, kiedy jest kolor żółty (żółty parzy) to daje fanta. Na koniec zabawy dziecko
musi wykupić fanty, np. śpiewając piosenkę.
Po zabawach z kolorem żółtym zapraszam do zabawy z okazji Dnia Pluszowego Misia.
1. Każdy z was na pewno ma ulubionego misia, z którym się nie rozstaje na krok.
Proszę powiedźcie, jakie znacie misie. Dziecko wymienia, znane mu misie (np. Kubuś
Puchatek, Troskliwe Misie, Gumisie, Miś Uszatek, Miś Yogi …).
2. „Historia pluszowego misia” – film edukacyjny. Po obejrzeniu filmu rozmowa z dzieckiem
na temat treści obejrzanego filmu.
https://www.youtube.com/watch?v=pD-L_C0_ay8
3. „Jak powstaje miś?” – film edukacyjny.
https://www.youtube.com/watch?v=3t8UGDObkLM
4. Wykonanie gimnastyki z ulubionym misiem:
• Marsz w miejscu na palcach z misiem uniesionym wysoko nad głową
• Siad prosty – unoszenie misia siedzącego na nogach
• Podskoki z misiem
• Obroty z misiem dookoła siebie
• Skakanie obunóż nad siedzącym misiem
5. „Misiowy masaż” do słów rymowanki. Rodzice wykonują masażyki na plecach dzieci,
dzieci na plecach misiów.
Przyszła jesień z deszczowymi chmurami, a po parku chodzą dzieci parami (po plecach
maszerują paluszki)
na alejkach ścielą się liści dywany (głaskają całą dłonią)
i brązowe spadają kasztany (ukłucia palcem)
my zbierzmy te dary jesieni (chwyt pięcioma palcami)
układamy je w rządkach na ziemi (rysowanie grzbietem dłoni linii)
W domu tato wywierci w nich dziurki (wiercenie opuszkiem palców)
nawleczemy je wtedy na sznurki (dwie faliste linie wykonane na plecach)
6. „Zgaduj – zgadula” – rozwiązywanie zagadek o misiach i niedźwiedziach. Rodzic czyta
dziecku zagadki.
- "Przez całą zimę słodko śpi, a słodko dlatego, że miód mu się śni” (miś, niedźwiadek)
- „Już taki niedźwiedzi ród, że ogromnie lubi…” (miód)
- „Jaki napój kojarzy ci się z misiem?” (sok Kubuś)
7. „Jadą, jadą misie” – taniec ze swoimi misiami przy piosence.
8. „Misiowe pary” – łączenie w pary takie same misie. (załącznik nr 1)

Dzień Dobry Pszczółki :)
1. Zapraszam dziecko do obejrzenia ilustracji, a następnie proszę wykonać następujące
polecenia. Rodzic czyta polecenia:
- Obejrzyj obrazek. Opowiedz o stroju, który spodobał ci się najbardziej?
- Posłuchaj nazw potraw i produktów regionalnych czytanych przez osobę dorosłą.
- Odszukaj potrawy regionalne. Nazwij te, które znasz.
- Policz, ile razy na obrazku występują przedmioty wskazane w ramkach.
https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/Supersmyki_b_5latek_kp_cz2/mobile/index.html#p=5
2. Słuchanie opowiadania B. Szelągowskiej Magiczne opowieści.
Pogoda z każdym dniem robiła się coraz bardziej jesienna. Ogołocone drzewa smętnie
kołysały się w takt wiatru. Gałąź starej jabłoni co chwilę delikatnie pukała w okno, jakby
chciała dostać się do ciepłego domu. Szczyty gór tonęły we mgle. Dzieci siedziały na kanapie.
– Babciu, trochę się nudzimy – westchnął Władek. – Tak szybko robi się teraz ciemno.
Babcia bez słowa zniknęła w drugim pokoju. Po chwili wróciła, niosąc coś w ręku.
– Chodźcie do mnie! Usiądziemy sobie przy kominku. Zabiorę was teraz w magiczną podróż
– powiedziała i otworzyła album. – Opowiem wam troszkę o latach mojego dzieciństwa
i młodości – na moment zamyśliła się, spoglądając na stare zdjęcie. – Dawno temu wasi
pradziadkowie, a moi rodzice zabrali mnie na występ góralskiego zespołu ludowego. Do dziś
pamiętam kolorowe, wirujące sukienki dziewcząt! Ach, jakie to wszystko było cudowne!
Stroje, muzyka, taniec, śpiew! Uprosiłam mamę, żeby zapisała mnie do takiego zespołu. I tak
to się zaczęło. Razem zjeździliśmy Polskę wzdłuż i wszerz. Występowaliśmy w miastach i na
wsiach. Często braliśmy udział w konkursach, dzięki którym poznałam mnóstwo cudownych
ludzi…
A jak myślicie, kim jest ta dziewczynka na zdjęciu?
– To na pewno ty, babciu – zgadł Władek. – Ale pięknie wyglądałaś!
– Zgadza się. To ja w swoim pierwszym stroju ludowym. Bardzo go lubiłam – biała koszula,
gorsecik wiązany czerwoną kokardą, kwiecista spódnica, wełniane skarpety, kierpce… I już
byłam gotowa do występu! Żałowałam tylko, że to chłopcy skakali z ciupagami.
– Za to ty miałaś śliczne korale – zawołała Zosia i przewróciła kartkę. – A tu co jest
napisane?
– Kraków – przeczytał Władek i z uwagą zaczął oglądać kolejną fotografię.
– To zdjęcie zespołu z Krakowa. Tańczyli po nas krakowiaka. Pamiętam, że po ich występie
byłam bardzo głodna i pewna pani poczęstowała mnie krakowskim obwarzankiem.
A myślałam, że nie ma nic lepszego na świecie niż góralskie oscypki z sera owczego! Wtedy
też poznałam legendę o Smoku Wawelskim i szewcu Skubie, który podstępem zabił potwora.
– A to zdjęcie skąd jest, babciu? – zapytała Zosia, patrząc na kolejną stronę.
– Znad morza. Byliśmy wtedy na Kaszubach. Tam po raz pierwszy oglądałam „szewca”, czyli
kaszubski taniec ludowy. A potem jadłam najpyszniejsze na świecie placki ziemniaczane
z cebulą i śmietaną. Z Kaszub pojechaliśmy na Kujawy i tam widziałam dzieci tańczące
kujawiaka. A wieczorem, przy ognisku, pewien starzec opowiedział nam legendę o potworze
z jeziora Gopło, czyli o wielkim szczupaku. Szczupak ten podobno żył za czasów okrutnego
króla Popiela. Był strasznym żarłokiem i wyjadał wszystkie ryby, przez co panował głód
w całej okolicy. Na szczęście rybakom z czasem udało się pokonać bestię.
– O! A to zdjęcie z Poznania. Poznałem po koziołkach! – przerwał Władek.
– Zgadza się. Byliśmy tam w listopadzie. Po występie poszliśmy na Stary Rynek. W Poznaniu
– zgodnie z tradycją – z okazji Dnia Świętego Marcina wszyscy pieką rogale
świętomarcińskie.
Pychota! Pełno w nich białego maku, bakalii i słodkiego lukru. Mniam!
– Babciu, a byłaś w Warszawie? – zapytała Zosia.
– Oczywiście. To tam oglądałam występ zespołu Mazowsze. Pamiętam, że tańczyli w strojach
kurpiowskich – powolniaka, a w łowickich – oberka. W Warszawie poznałam pewną Wandzię,
która oprowadziła mnie po stolicy i opowiedziała legendę o złotej kaczce.
– Babciu, w ilu ty ciekawych miejscach byłaś! – zachwycił się wnuczek.
– Tak, to prawda. Dzięki tańcowi poznałam wspaniałych ludzi, prawdziwy folklor, legendy…
Próbowałam różnych regionalnych potraw… W takim razie jutro na obiad zrobimy jakiś
regionalny przysmak! Gdyby było lato, zrobiłabym chłodnik litewski, ale jest zimno, więc
ugniotę wasze ulubione kluski śląskie! A jak myślicie, skąd to danie pochodzi?
– Ze Śląska! – odpowiedziały chórem dzieci.
Babcia włączyła płytę z góralską muzyką. Nawet wiatr zamilkł na chwilę, wsłuchując się
w babcine przyśpiewki i melodie płynące prosto z serca Tatr.
Rozmowa na temat opowiadania.
Rodzic zadaje pytania dziecku:
- Jakie elementy związane z różnymi regionami Polski zostały wymienione w opowiadaniu?
- Jakie legendy zostały tam wymienione?
- Jakie potrawy zapamiętaliście?
3. Buty do pary – zabawa kształtująca spostrzegawczość.
Dziecko z rodzicem kładzie na dywanie kilka par butów. (Buty należy pomieszkać.)
Zadaniem dziecka będzie spośród wszystkich butów odnaleźć jedną parę, następnie drugą
parę, aż odszuka wszystkie pary.
4. Nasza legenda – rozwijanie mowy.
Rodzic wraz z dzieckiem tworzy wspólną legendę. Rodzic rozpoczyna słowami: Dawno,
dawno, temu… Dziecko, kontynuuje opowiadanie.
(Dla osób chętnych legendę można spisać na kartce. Jak wrócimy do przedszkola, to zostaną
przedstawione całej grupie.)
Teraz zapraszam Was na zajęcia z języka niemieckiego
GUTEN ABEND KINDER
,,DIE JAHRESZEITEN „
POSŁUCHAJ https://www.youtube.com/watch?v=luEWVAzK6ag
Und ein Spiel ..... viel Gluck
https://wordwall.net/pl/resource/1838658/niemieckim/wetter
Pozdrawiam :)